باب (۱۶): بیعت با نبی اکرم صدر زیر درخت بر عدم فرار
۱۲۱۶ـ عَنْ جَابِرٍ بن عبدالله قَالَ: كُنَّا يَوْمَ الْحُدَيْبِيَةِ أَلْفًا وَأَرْبَعَمِائَةٍ، فَبَايَعْنَاهُ وَعُمَرُ آخِذٌ بِيَدِهِ تَحْتَ الشَّجَرَةِ، وَهِىَ سَمُرَةٌ، وَقَالَ: بَايَعْنَاهُ عَلَى أَلاَ نَفِرَّ، وَلَمْ نُبَايِعْهُ عَلَى الْمَوْتِ. (م/۱۸۵۶)
ترجمه: جابر بن عبدالله لمی‌گوید: ما در روز حدیبیه، هزار و چهار صد نفر بودیم. و در حالی که عمر دست رسول الله صرا گرفته بود ما با پیامبر اکرم صزیر یک درخت مغیلان، بیعت کردیم. قابل یاد آوری است که ما با رسول الله صبر مرگ، بیعت نکردیم بلکه بیعت نمودیم که فرار نکنیم.
۱۲۱٧ـ عَنْ سَالِمِ بْنِ أَبِي الْجَعْدِ قَالَ: سَأَلْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَصْحَابِ الشَّجَرَةِ؟ فَقَالَ: لَوْ كُنَّا مِائَةَ أَلْفٍ لَكَفَانَا، كُنَّا أَلْفًا وَخَمْسَمِائَةٍ. (م/۱۸۵٧)
ترجمه: سالم بن ابی الجعد می‌گوید: از جابر بن عبدالله ل درباره‌ی تعداد اصحاب شجره (بیعت کنندگان زیر درخت) پرسیدم. گفت: ما هزار و پانصد نفر بودیم؛ ولی اگر صد هزار نفر هم می‌بودیم (آبی که از چاه حدیبیه با معجزه‌ی نبی اکرم صفواره نمود) ما را کفایت می‌کرد.
۱۲۱۸ـ عن عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَبِي أَوْفَي لقَالَ: كَانَ أَصْحَابُ الشَّجَرَةِ أَلْفًا وَثَلاَثَمِائَةٍ، وَكَانَتْ أَسْلَمُ ثُمُنَ الْمُهَاجِرِينَ.
ترجمه: عبدالله بن ابی اوفی لمی‌گوید: تعداد بیعت کنندگان زیر درخت با نبی اکرم صهزار و سیصد نفر بودند و قبیله‌ی اسلم، یک هشتم مهاجرین را تشکیل می‌دادند.
نکته: آنچه مسلم است تعداد بیعت کنندگان هزار و چهارصد و اندی بوده‌اند و اختلاف در روایات، حدس و گمان راوی است.