باب (۱): درباره‌ی شعر خواندن
۱۵۰۶ـ عَن الشَّرِيدِ سقَالَ: رَدِفْتُ رَسُولَ اللَّهِ صيَوْمًا، فَقَالَ: «هَلْ مَعَكَ مِنْ شِعْرِ أُمَيَّةَ بْنِ أَبِي الصَّلْتِ شَيْئٌ»؟ قُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ: «هِيهِ»، فَأَنْشَدْتُهُ بَيْتًا، فَقَالَ: «هِيهِ»، ثُمَّ أَنْشَدْتُهُ بَيْتًا، فَقَالَ: «هِيهِ»، حَتَّى أَنْشَدْتُهُ مِائَةَ بَيْتٍ. (م/۲۲۵۵)
ترجمه: شرید سمی‌گوید: روزی، پشت سر رسول الله صبر مرکبی، سوار شدم. پیامبر اکرم صفرمود: «آیا چیزی از شعر امیه بن ابی صلت به خاطر داری»؟ گفتم: بلی. فرمود: «بخوان». یک بیت برای رسول الله صخواندم. فرمود: «بیشتر بخوان». یک بیت دیگر، برای ایشان صخواندم. فرمود: «بیشتر بخوان» تا جایی که صد بیت برای پیامبر اکرم صخواندم.