ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۱۳): غبطه فقط در دو مورد، جایز است

۲۱۰۸ـ عَنْ سَالِمٍ عَنْ أَبِيهِ س، عَنِ النَّبِيِّ صقَالَ: «لاَ حَسَدَ إِلاَّ فِي اثْنَتَيْنِ: رَجُلٌ آتَاهُ اللَّهُ الْقُرْآنَ، فَهُوَ يَقُومُ بِهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَآنَاءَ النَّهَارِ، وَرَجُلٌ آتَاهُ اللَّهُ مَالاً، فَهُوَ يُنْفِقُهُ آنَاءَ اللَّيْلِ وَآنَاءَ النَّهَارِ». (م/۸۱۵)

ترجمه: سالم به روایت از پدرش سمی‌گوید: نبی اکرم صفرمود: «غبطه جایز نیست مگر در دو مورد؛ یکی، شخصی که الله متعال به او قرآن عنایت نموده است و او در طول شبانه روز، قرآن را تلاوت کرده و به آن، عمل می‌نماید. دوم، کسی‌که الله متعال به او مال و ثروت داده است و او در طول شبانه روز از آن، انفاق می‌نماید».