ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۱): بیماری و دردی که مؤمن به آن، دچار می‌شود

۱۴۶۳ـ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ سقَالَ: دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صوَهُوَ يُوعَكُ، فَمَسِسْتُهُ بِيَدِى، فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّكَ لَتُوعَكُ وَعْكًا شَدِيدًا؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص«أَجَلْ إِنِّي أُوعَكُ كَمَا يُوعَكُ رَجُلاَنِ مِنْكُمْ» قَالَ: فَقُلْتُ: ذَلِكَ، أَنَّ لَكَ أَجْرَيْنِ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «أَجَلْ»، ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «مَا مِنْ مُسْلِمٍ يُصِيبُهُ أَذًى مِنْ مَرَضٍ فَمَا سِوَاهُ، إِلاَّ حَطَّ اللَّهُ بِهِ سَيِّئَاتِهِ، كَمَا تَحُطُّ الشَّجَرَةُ وَرَقَهَا». (م/۲۵٧۱)

ترجمه: عبدالله بن مسعود سمی‌گوید: در دوران بیماری نبی اکرم صدر حالی که تب بود، نزد ایشان رفتم و بدنش را با دستم، لمس کردم و گفتم: یا رسول الله! شما هم به شدت، تب می‌شوید؟ پیامبر اکرم صفرمود: «من به اندازه‌ی دونفر از شما تب می‌شوم». گفتم: آیا به خاطر این است که به شما دو پاداش می‌رسد؟ فرمود: «بله». سپس، رسول الله صفرمود: «هر مسلمانی که با بیماری یا هر چز دیگری، اذیت و آزار شود، همانگونه که برگ درختان می‌ریزند، الله متعال گناهان این مسلمان را می‌ریزد».