باب (۳٩): فضایل سعد بن معاذ س
۱٧۰۰ـ عَن جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ لقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صوَجَنَازَةُ سَعْدِ بْنِ مُعَاذٍ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ: «اهْتَزَّ لَهَا عَرْشُ الرَّحْمَنِ». (م/۲۴۶۶)
ترجمه: جابر بن عبد الله لمی‌گوید: جنازه‌ی سعد بن معاذ جلوی ما گذاشته بود که رسول الله صفرمود: «عرش الله رحمان به خاطر او به لرزه در آمد».
۱٧۰۱ـ عَنِ الْبَرَاءَ سقَالَ: أُهْدِيَتْ لِرَسُولِ اللَّهِ صحُلَّةُ حَرِيرٍ، فَجَعَلَ أَصْحَابُهُ يَلْمُسُونَهَا وَيَعْجَبُونَ مِنْ لِينِهَا، فَقَالَ: «أَتَعْجَبُونَ مِنْ لِينِ هَذِهِ؟ لَمَنَادِيلُ سَعْدِ بْنِ مُعَاذٍ فِي الْجَنَّةِ، خَيْرٌ مِنْهَا وَأَلْيَنُ». (م/۲۴۶۸)
ترجمه: براء بن عازب سمی‌گوید: عبایی ابریشمی به رسول الله صهدیه دادند. مردم آن را لمس می‌کردند و از نرمی آن تعجب می‌نمودند. پیامبر اکرم صفرمود: «از نرمی این، تعجب می‌نمایید؛ دستمال‌های سعد بن معاذ در بهشت، بهتر و نرمتر از این است».