باب (۶): خواندن سوره‌ی فاتحه بر فردی که عقرب او را گزیده است
۱۴۴٩ـ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِىِّ س: أَنَّ نَاسًا مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صكَانُوا فى سَفَرٍ، فَمَرُّوا بِحَىٍّ مِنْ أَحْيَاءِ الْعَرَبِ، فَاسْتَضَافُوهُمْ فَلَمْ يُضِيفُوهُمْ، فَقَالُوا لَهُمْ: هَلْ فِيكُمْ رَاقٍ؟ فَإِنَّ سَيِّدَ الْحَىِّ لَدِيغٌ ـ أَوْ مُصَابٌ ـ فَقَالَ رَجُلٌ مِنْهُمْ: نَعَمْ، فَأَتَاهُ فَرَقَاهُ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ، فَبَرَأَ الرَّجُلُ، فَأُعْطِىَ قَطِيعًا مِنْ غَنَمٍ، فَأَبَى أَنْ يَقْبَلَهَا، وَقَالَ: حَتَّى أَذْكُرَ ذَلِكَ لِرَسُول الله ص، فَأَتَي النَّبِيَّ صفَذَكَرَ ذَلِكَ لَهُ، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَاللَّهِ مَا رَقَيْتُ إِلاَّ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ، فَتَبَسَّمَ وَقَالَ: «وَمَا أَدْرَاكَ أَنَّهَا رُقْيَةٌ»؟ ثُمَّ قَالَ: «خُذُوا مِنْهُمْ وَاضْرِبُوا لِي بِسَهْمٍ مَعَكُمْ». (م/۲۲۰۱)
ترجمه: ابوسعید خدری س می‌گوید: تعدادی از یاران رسول الله صدر سفری بودند. در آن اثنا گذرشان به یکی از قبایل عرب افتاد و از آنان درخواست مهمانی کردند؛ اما آنها از پذیرایی‌شان خودداری کردند. بعد از آن به صحابه گفتند: آیا در میان شما کسی هست که بیماران را مداوا کند؟ چرا که سردار طایفه‌ی ما را عقربی نیش زده است. یک نفر از صحابه گفت: بله؛ آنگاه نزد آن مرد رفت و سوره‌ی فاتحه را خواند و بر او فوت کرد. (او را دَم نمود.) و آن مرد، بهبود یافت. در نتیجه، به او یک گله گوسفند دادند. اما آن صحابی از پذیرفتن آنها خودداری نمود و گفت: باید نزد رسول الله صبروم و در این زمینه از ایشان بپرسم. بعد از آن، نزد نبی اکرم صرفت و موضوع را برایش، بیان کرد و گفت: یا رسول الله! سوگند به الله که او را با سوره‌ی فاتحه دَم کردم. رسول اکرم صتبسم نمود و فرمود: «از کجا دانستی که فاتحه، چنین تأثیری دارد»؟ و افزود: «گوسفندان را از آنها بگیرید و با خود، برای من نیز سهمی در نظر بگیرید».