باب (۲۶): در مورد کسی که بعد از هجرت به او اجازه‌ی بادیه نشینی داده شود
۱۱۸۸ـ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الأَكْوَعِ: أَنَّهُ دَخَلَ عَلَى الْحَجَّاجِ فَقَالَ: يَا ابْنَ الأَكْوَعِ ارْتَدَدْتَ عَلَى عَقِبَيْكَ؟ تَعَرَّبْتَ؟ قَالَ: لاَ، وَلَكِنْ رَسُولُ اللَّهِ صأَذِنَ لِي فِي الْبَدْوِ. (م/۱۸۶۲)
ترجمه: روایت است که سلمه بن اکوع سنزد حجاج رفت. حجاج گفت: ای فرزند اکوع! به عقب برگشتی و زند گی بادیه نشینی را انتخاب کردی؟ (در حالی که نبی اکرم صبعد از هجرت، از این کار، منع فرمودز) سلمه بن اکوع سگفت: خیر، (من خلاف دستور پیامبر اکرم صعمل نکردم) بلکه رسول الله صبه من اجازه داد تا در صحرا و بادیه، زندگی کنم.