باب (۳): ترک جهاد بخاطر نیکی به پدر و مادر و همراهی با آنها
۱٧۵۶ـ عن عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ لقَالَ: أَقْبَلَ رَجُلٌ إِلَى نَبِىِّ اللَّهِ صفَقَالَ: أُبَايِعُكَ عَلَى الْهِجْرَةِ وَالْجِهَادِ، أَبْتَغِى الأَجْرَ مِنَ اللَّهِ، قَالَ: «فَهَلْ مِنْ وَالِدَيْكَ أَحَدٌ حَىٌّ»؟ قَالَ: نَعَمْ، بَلْ كِلاَهُمَا، قَالَ «فَتَبْتَغِي الأَجْرَ مِنَ اللَّهِ»؟ قَالَ: نَعَمْ، قَالَ: «فَارْجِعْ إِلَى وَالِدَيْكَ فَأَحْسِنْ صُحْبَتَهُمَا». (م/۲۵۴٩)
ترجمه: عبد الله بن عمرو بن عاص ل می‌گوید: مردی نزد رسول الله صآمد و گفت: با تو بیعت می‌کنم که هجرت نمایم و جهاد کنم و پاداش آن را از الله متعال می‌خواهم. رسول الله صفرمود: «آیا یکی از پدر و مادرت زنده است»؟ آن مرد گفت: بله؛ هردو زنده‌اند. پیامبر اکرم صفرمود: «در جستجوی اجر و پاداش الله متعال هستی»؟ گفت: بله. فرمود: «پس نزد پدر و مادرت برگرد و با آنان به خوبی رفتار کن».