باب (۲۰): درباره‌ی نماز خواندن نبی اکرم صتا اینکه پاهایش ورم نمود و این سخنش که فرمود«آیا بنده‌ی شکرگزاری نباشم»؟
۱۵۴٧ـ عَنِ الْمُغِيرَةِ بْنِ شُعْبَةَ س: أَنَّ النَّبِيَّ صصَلَّى حَتَّى انْتَفَخَتْ قَدَمَاهُ، فَقِيلَ لَهُ: أَتَكَلَّفُ هَذَا وَقَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ؟ فَقَالَ: «أَفَلاَ أَكُونُ عَبْدًا شَكُورًا». (م/۲۸۱٩)
ترجمه: مغیره بن شعبه سمی‌گوید: نبی اکرم صشبها به اندازه‌ای به نماز می‌ایستاد که پاهایش، ورم کردند. صحابه به رسول الله صعرض کردند: چرا خودت را اینهمه به زحمت می‌اندازی حال آنکه الله متعال گناهان اول و آخرت را بخشیده است؟ پیامبر اکرم صفرمود: «آیا بنده‌ی شکر گزاری نباشم»؟