ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (٧): ممنوعیت پرتاب سنگریزه

۱۲۴۶ـ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ أَنَّ قَرِيبًا لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُغَفَّلٍ خَذَفَ، قَالَ فَنَهَاهُ وَقَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صنَهَى عَنِ الْخَذْفِ وَقَالَ: «إِنَّهَا لاَ تَصِيدُ صَيْدًا وَلاَ تَنْكَأُ عَدُوًّا، وَلَكِنَّهَا تَكْسِرُ السِّنَّ وَتَفْقَأُ الْعَيْنَ» قَالَ: فَعَادَ فَقَالَ: أُحَدِّثُكَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صنَهَى عَنْهُ ثُمَّ تَخْذِفُ لاَ أُكَلِّمُكَ أَبَدًا. (م/۱٩۵۴)

ترجمه: سعید بن جبیر / می‌گوید :یکی از خویشاوندان عبدالله بن مغفل سسنگریزه پرتاب می‌کرد. عبدالله بن مغفل ساو را از این کار، منع کرد و گفت: رسول الله صاز پرتاب سنگریزه منع نمود و فرمود: «پرتاب سنگریزه نه حیوانی، شکار می‌کند و نه به دشمن، آسیبی می‌رساند؛ ولی چه بسا که باعث شکستن دندان شود و چشمی را کور کند».

سعید بن جبیر می‌گوید: آن مرد، باز هم سنگریزه پرتاب کرد. عبدالله بن مغفل سگفت: به تو می‌گویم: رسول الله صاز این کار، منع فرمود، باز هم تو سنگریزه پرتاب می‌کنی؟! هرگز با تو صحبت نخواهم کرد.