باب (۱۱): هرکس، صبحش را با خوردن خرمای عجوه، آغاز نماید، هیچ زهر و جادویی به او ضرر نمی‌رساند
۱۴٧۴ـ عَن سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ سقَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صيَقُولُ «مَنْ تَصَبَّحَ بِسَبْعِ تَمَرَاتٍ عَجْوَةً، لَمْ يَضُرَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ سُمٌّ وَلاَ سِحْرٌ». (م/۲۰۴٧)
ترجمه: سعد بن ابی وقاص سمی‌گوید: شنیدم که رسول الله صمی‌فرمود: «هرکس، صبح خود را با خوردن هفت عدد خرمای عجوه (نوعی از خرماهای مدینه) آغاز نماید، در آن روز، هیچ زهر و جادویی به او ضرر نمی‌رساند».
۱۴٧۵ـ عَنْ عَائِشَةَ ب: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَالَ: «إِنَّ فِي عَجْوَةِ الْعَالِيَةِ شِفَاءً، أَوْ إِنَّهَا تِرْيَاقٌ، أَوَّلَ الْبُكْرَةِ». (م/۲۰۴۸)
ترجمه: عایشه لمی‌گوید: رسول الله صفرمود: «همانا در خرمای عجوه‌ی عوالی مدینه، شفا وجود دارد یا اینکه خوردن آن در اول صبح، پادزهر است».