باب (۵٧): نفرین کردن زیاد، کراهیت دارد
۱۸۲۱ـ عَنْ أَبِي الدَّرْدَاءِ سسَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صيَقُولُ «إِنَّ اللَّعَّانِينَ لاَ يَكُونُونَ شُهَدَاءَ وَلاَ شُفَعَاءَ، يَوْمَ الْقِيَامَةِ». (م/۲۵٩۸)
ترجمه: ابو درداء سمی‌گوید: شنیدم که رسول الله صمی‌فرمود: «کسانی که زیاد نفرین می‌کنند، روز قیامت، گواه (بر امت‌های دیگر) قرار نمی‌گیرند و حق شفاعت هم ندارند».
۱۸۲۲ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ سقَالَ: قِيلَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ ادْعُ عَلَى الْمُشْرِكِينَ، قَالَ «إِنِّى لَمْ أُبْعَثْ لَعَّانًا، وَإِنَّمَا بُعِثْتُ رَحْمَةً». (م/۲۵٩٩)
ترجمه: ابو هریره سمی‌گوید: شخصی گفت: یا رسول الله! مشرکین را نفرین کن. پیامبر اکرم صفرمود: «من مبعوث نشده‌ام تا نفرین کنم؛ بلکه بعنوان رحمت (برای جهانیان) مبعوث شده‌ام».