ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (٩): دعای هنگام فرارسیدن شب

۱۸٩۴ـ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بنِ مَسعُودٍ سقَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صإِذَا أَمْسَى قَالَ: «أَمْسَيْنَا وَأَمْسَى الْمُلْكُ لِلَّهِ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِ هَذِهِ اللَّيْلَةِ وَخَيْرِ مَا فِيهَا، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا وَشَرِّ مَا فِيهَا، اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ وَالْهَرَمِ وَسُوءِ الْكِبَرِ، وَفِتْنَةِ الدُّنْيَا وَعَذَابِ الْقَبْرِ» قَالَ الْحَسَنُ بْنُ عُبَيْدِ اللَّهِ: وَزَادَنِى فِيهِ زُبَيْدٌ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ سُوَيْدٍ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ يَزِيدَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ، رَفَعَهُ، أَنَّهُ قَالَ: «لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ». وَ فِي رَوَايَةٍ: وَاِذَا أَصبَحَ قَالَ ذلِك أيضاً: «أَصبَحنَا وَ أَصبَحَ المُلك لله».

ترجمه: عبد الله بن مسعود سمی‌گوید: هنگامی که شب فرا می‌رسید، رسول الله صمی‌فرمود: «أَمْسَيْنَا وَأَمْسَى الـْمُلْكُ لِلَّهِ، وَالـْحَمْدُ لِله، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، اللَّهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِ هَذِهِ اللَّيْلَةِ وَخَيْرِ مَا فِيهَا، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا وَشَرِّ مَا فِيهَا، اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ وَالـْهَرَمِ وَسُوءِ الْكِبَرِ، وَفِتْنَةِ الدُّنْيَا وَعَذَابِ الْقَبْرِ».

«ما و تمام جهانیان، روز را براى خدا به شب رسانیدیم؛ و حمد از آنِ الله است؛ هیچ معبودى بجز الله که یکتاست و شریکى ندارد، وجود ندارد؛ الهى! من خیر این شب و خیر آنچه را که در آن، وجود دارد، از تو مسئلت می‌نمایم؛ و از شرّ این شب و شرّ آنچه که در آن، وجود دارد، به تو پناه می‌برم؛ الهى! من از تنبلى، کهنسالی، بدى‌هاى پیرى، فتنه‌های دنیا و عذاب قبر به تو پناه مى‌برم».

و در بعضی از روایات آمده است که رسول الله صعلاوه بر این، می‌فرمود: «لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الـْمُلْكُ وَلَهُ الـْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ». «هیچ معبودى، بجز الله که یکتاست و شریکى ندارد، وجود ندارد؛ پادشاهى و حمد فقط از آنِ اوست و او بر هر چیز قادر است».

و در روایتی آمده است که هنگام صبح می‌فرمود: «أَصبَحنَا وَ أَصبَحَ الـمُلکُ لله...». «ما و تمام جهانیان، شب را برای الله به روز رساندیم....».