ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۱٩): دوری کردن نبی اکرم صاز گناهان و انتقام گرفتن به خاطر محارم الهی

۱۵۴۶ـ عَنْ عَائِشَةَ بزَوْجِ النَّبِيِّ صأَنَّهَا قَالَتْ: مَا خُيِّرَ رَسُولُ اللَّهِ صبَيْنَ أَمْرَيْنِ إِلاَّ أَخَذَ أَيْسَرَهُمَا مَا لَمْ يَكُنْ إِثْمًا، فَإِنْ كَانَ إِثْمًا كَانَ أَبْعَدَ النَّاسِ مِنْهُ، وَمَا انْتَقَمَ رَسُولُ اللَّهِ صلِنَفْسِهِ، إِلاَّ أَنْ تُنْتَهَكَ حُرْمَةُ اللَّهِ ﻷ. (م/۲۳۲٧)

ترجمه: عایشه رضی ‏الله‏ عنها ؛همسر گرامی نبی اکرم ص؛ می‌گوید: هرگاه، به رسول الله صاختیار داده می‌شد که از میان دو کار، یکی را انتخاب کند، آسانترین آنها را انتخاب می‌کرد؛ البته اگر گناه نمی‌بود. ولی اگر گناه بود، بیشتر از همه‌ی مردم از آن، فاصله می‌گرفت. همچنین رسول الله صبه خاطر خودش، انتقام نمی‌گرفت مگر اینکه به دین الله متعال، بی حرمتی می‌شد. (آنگاه، بخاطر آن، انتقام می‌گرفت.)