باب (۵): قربانی کردن بزغاله
۱۲۵۵ـ عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ الْجُهَنِيِّ سقَالَ: قَسَمَ رَسُولُ اللَّهِ صفِينَا ضَحَايَا، فَأَصَابَنِي جَذَعٌ فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّهُ أَصَابَنِي جَذَعٌ فَقَالَ: «ضَحِّ بِهِ». (م/۱٩۶۵)
ترجمه: عقبه بن عامرسمی‌گوید: رسول الله صدر میان ما (بزهای) قربانی تقسیم نمود. سهمیة من بزغاله‌ای شد که هنوز یک ساله نشده بود. عرض کردم: یا رسول الله! بزغاله‌ای نصیب من گردید (آیا قربانی کردن آن، جایز است؟) فرمود: «آنرا قربانی کن» (در روایتی آمده است که فرمود: «بعد از تو برای کس دیگری جایز نیست.») مترجم