ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۲): وقت ذبح قربانی

۱۲۵۲ـ عَن جُنْدَبُ بْنُ سُفْيَانَ سقَالَ: شَهِدْتُ الأَضْحَى مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص، فَلَمْ يَعْدُ أَنْ صَلَّى وَفَرَغَ مِنْ صَلاَتِهِ، سَلَّمَ فَإِذَا هُوَ يَرَى لَحْمَ أَضَاحِىَّ قَدْ ذُبِحَتْ، قَبْلَ أَنْ يَفْرُغَ مِنْ صَلاَتِهِ فَقَالَ: «مَنْ كَانَ ذَبَحَ أُضْحِيَّتَهُ قَبْلَ أَنْ يُصَلِّيَ - أَوْ نُصَلِّيَ - فَلْيَذْبَحْ مَكَانَهَا أُخْرَى، وَمَنْ كَانَ لَمْ يَذْبَحْ، فَلْيَذْبَحْ بِاسْمِ اللَّهِ». (م/۱٩۶۰)

ترجمه: جندب بن سفیان سمی‌گوید: در نماز عید قربان، همراه رسول الله صحضور یافتم؛ به محض اینکه نماز پیامبر اکرم صتمام شد و سلام گفت، گوشت قربانی‌هایی را دید که قبل از فراغت از نماز، ذبح شده بود؛ پس فرمود: «هرکس، قربانی‌اش را قبل از اینکه نماز خوانده شود یا قبل از اینکه ما نماز بخوانیم، ذبح کرده است، باید به جایش، قربانی دیگری ذبح کند. و کسی‌که ذبح نکرده است به نام الله، ذبح کند».