باب (۳۴): مردود شمردن بدعت‌ها
۱۲۳٧ـ عَنْ سَعْدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ قَالَ: سَأَلْتُ الْقَاسِمَ بْنَ مُحَمَّدٍ عَنْ رَجُلٍ لَهُ ثَلاَثَةُ مَسَاكِنَ، فَأَوْصَى بِثُلُثِ كُلِّ مَسْكَنٍ مِنْهَا، قَالَ: يُجْمَعُ ذَلِكَ كُلُّهُ فِي مَسْكَنٍ وَاحِدٍ، ثُمَّ قَالَ: أَخْبَرَتْنِى عَائِشَةُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَالَ: «مَنْ عَمِلَ عَمَلاً لَيْسَ عَلَيْهِ أَمْرُنَا فَهُوَ رَدٌّ». (م/۱٧۱۸)
ترجمه: سعید بن ابراهیم می‌گوید: از قاسم بن محمد درباره‌ی شخصی که سه مسکن دارد و وصیت می‌کند که یک سوم هر مسکن را صدقه بدهند، پرسیدم. پاسخ داد: همه در یک مسکن، جمع می‌شوند. (یک مسکن را صدقه و دو مسکن دیگر را میان ورثه تقسیم کنند).
سپس قاسم بن محمد گفت: عایشهلمرا مطلع ساخت که رسول الله صفرمود: «هر کس، کاری انجام دهد که دستور ما بر آن نیست، کارش مردود می‌باشد».