باب (۵۲): در مورد این سخن الله متعال که می‌فرماید: ﴿مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ٣﴾«پروردگارت تو را رها نکرده و دشمن نداشته است»
۲۱٧٧ـ عَنِ الأَسْوَدِ بْنِ قَيْسٍ قَالَ: سَمِعْتُ جُنْدُبَ بْنَ سُفْيَانَ سيَقُولُ: اشْتَكَى رَسُولُ اللَّهِ صفَلَمْ يَقُمْ لَيْلَتَيْنِ أَوْ ثَلاَثًا، فَجَاءَتْهُ امْرَأَةٌ فَقَالَتْ: يَا مُحَمَّدُ! إِنِّي لأَرْجُو أَنْ يَكُونَ شَيْطَانُكَ قَدْ تَرَكَكَ، لَمْ أَرَهُ قَرِبَكَ مُنْذُ لَيْلَتَيْنِ أَوْ ثَلاَثٍ، قَالَ: فَأَنْزَلَ اللَّهُ ﻷ: ﴿وَٱلضُّحَىٰ١ وَٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ٢ مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ٣﴾[الضحى: ۱-۳]. (م/۱٧٩٧)
ترجمه: اسود بن قیس می‌گوید : شنیدم که جُندب بن سفیان می‌گوید: رسول الله صمریض شد و دو شب یا سه شب برای نماز تهجد، بیدار نشد. پس زنی نزد او آمد و گفت: من امیدوارم که شیطانت تو را رها کرده باشد؛ دو یا سه شب است که او را نمی‌بینم نزد تو بیاید. آنگاه الله ﻷاین آیات را نازل فرمود: ﴿وَٱلضُّحَىٰ١ وَٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ٢ مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ٣﴾«سوگند به هنگام چاشت، و سوگند به شب در آن هنگام که فرا می‌گیرد، پروردگارت تو را رها نکرده و دشمن نداشته و مورد خشم قرار نداده است».