باب (۲۶): فضایل زید بن حارثه
۱۶۸۰ـ عَن ابن عمر ل: أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ: مَا كُنَّا نَدْعُو زَيْدَ بْنَ حَارِثَةَ إِلاَّ زَيْدَ بْنَ مُحَمَّدٍ، حَتَّى نَزَلَ فِي الْقُرْآنُ: ﴿ٱدۡعُوهُمۡ لِأٓبَآئِهِمۡ هُوَ أَقۡسَطُ عِندَ ٱللَّهِ﴾[الأحزاب: ۵]. (م/۲۴۲۵)
ترجمه: از ابن عمر ل روایت است که می‌گفت: ما زید بن حارثه را فقط زید بن محمد صدا می‌زدیم تا اینکه این آیه‌ی قرآن کریم نازل گردید که: ﴿ٱدۡعُوهُمۡ لِأٓبَآئِهِمۡ هُوَ أَقۡسَطُ عِندَ ٱللَّهِ﴾«آنها را به پدرانشان نسبت دهید؛ چرا که این کار نزد الله متعال عادلانه‌تر می‌باشد».