ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۲): فضیلت عیادت بیماران

۱۴۶۴ـ عَنْ ثَوْبَانَ سعَنِ النَّبِيِّ صقَالَ: «إن المُسلِمَ إذَا عَادَ اَخَاهُ المُسلِمَ لَمْ يَزَلْ فِي خُرْفَةِ الْجَنَّةِ حَتَّى يَرْجِعَ». (م/۲۵۶۸)

ترجمه: ثوبان سمی‌گوید: نبی اکرم صفرمود: «هرگاه یک شخص مسلمان به عیادت برادر مسلمانش برود، همچنان تا هنگامی که بر می‌گردد در حال چیدن میوه‌های بهشت است».

۱۴۶۵ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ سقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «إِنَّ اللَّهَ ﻷيَقُولُ، يَوْمَ الْقِيَامَةِ: يَا ابْنَ آدَمَ مَرِضْتُ فَلَمْ تَعُدْنِي، قَالَ: يَا رَبِّ كَيْفَ أَعُودُكَ؟ وَأَنْتَ رَبُّ الْعَالَمِينَ، قَالَ: أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ عَبْدِي فُلاَنًا مَرِضَ فَلَمْ تَعُدْهُ، أَمَا عَلِمْتَ أَنَّكَ لَوْ عُدْتَهُ لَوَجَدْتَنِي عِنْدَهُ؟ يَا ابْنَ آدَمَ اسْتَطْعَمْتُكَ فَلَمْ تُطْعِمْنِي، قَالَ: يَا رَبِّ وَكَيْفَ أُطْعِمُكَ؟ وَأَنْتَ رَبُّ الْعَالَمِينَ، قَالَ: أَمَا عَلِمْتَ أَنَّهُ اسْتَطْعَمَكَ عَبْدِي فُلاَنٌ فَلَمْ تُطْعِمْهُ؟ أَمَا عَلِمْتَ أَنَّكَ لَوْ أَطْعَمْتَهُ لَوَجَدْتَ ذَلِكَ عِنْدِي؟ يَا ابْنَ آدَمَ اسْتَسْقَيْتُكَ فَلَمْ تَسْقِنِي، قَالَ: يَا رَبِّ كَيْفَ أَسْقِيكَ؟ وَأَنْتَ رَبُّ الْعَالَمِينَ، قَالَ: اسْتَسْقَاكَ عَبْدِي فُلاَنٌ فَلَمْ تَسْقِهِ، أَمَا إِنَّكَ لَوْ سَقَيْتَهُ وَجَدْتَ ذَلِكَ عِنْدِي». (م/۲۵۶٩)

ترجمه: ابوهریره سمی‌گوید: رسول الله صفرمود: «روز قیامت، الله ﻷمی‌فرماید: ای فرزند آدم! من بیمار شدم اما تو به عیادتم نیامدی. بنده می‌گوید: پروردگارم! من چگونه می‌توانم به عیادت تو بیایم حال آنکه تو پروردگار جهانیان هستی؟ الله متعال می‌فرماید: آیا خبر نشدی که فلان بنده‌ام مریض شد ولی تو به عیادتش نرفتی؟ مگر نمی‌دانستی که اگر به عیادتش می‌رفتی، مرا آنجا می‌یافتی؟ ای فرزند آدم! من از تو تقاضای غذا نمودم؛ اما تو به من غذا ندادی. بنده می‌گوید: پروردگارا! چگونه می‌توانم به تو غذا بدهم حال آنکه تو پروردگار جهانیانی؟ الله متعال می‌فرماید: مگر فلان بنده ام از تو تقاضای غذا نکرد ولی تو به او غذا ندادی؟ مگر نمی‌دانستی که اگر به او غذا می‌دادی، پاداش آن را نزد من می‌یافتی؟ ای فرزند آدم ! من از تو آب خواستم اما تو به من آب ندادی. بنده می‌گوید: پروردگارا! چگونه من می‌توانم به تو آب بدهم حال آنکه تو پروردگار جهانیان هستی؟ الله متعال می‌فرماید: فلان بنده‌ام از تو آب خواست؛ اما تو به او آب ندادی. اگر تو به او آب می‌دادی، پاداش آن را نزد من می‌یافتی».