ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۲٩): رها کردن موها بر پیشانی و فرق باز کردن

۱۵۶٧ـ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ لقَالَ: كَانَ أَهْلُ الْكِتَابِ يَسْدُلُونَ أَشْعَارَهُمْ، وَكَانَ الْمُشْرِكُونَ يَفْرُقُونَ رُءُوسَهُمْ، وَكَانَ رَسُولُ اللَّهِ صيُحِبُّ مُوَافَقَةَ أَهْلِ الْكِتَابِ فِيمَا لَمْ يُؤْمَرْ بِهِ، فَسَدَلَ رَسُولُ اللَّهِ صنَاصِيَتَهُ، ثُمَّ فَرَقَ بَعْدُ. (م/۲۳۳۶)

ترجمه: ابن عباس بمی‌گوید: اهل کتاب موهایشان را رها می‌کردند و مشرکین، فرق باز می‌کردند. و رسول الله صدر امری که دستوری برای آن نیامده بود، دوست داشت موافق اهل کتاب، عمل کند؛ لذا پیامبر اکرم صموهایش را بر پیشانی، رها می‌کرد. اما سر انجام، پیامبر صنیز فرق باز کرد.