باب (۳۲): سلام دادن به کودکان
۱۴۳۱ـ عَنْ سَيَّارٍ سقَالَ: كُنْتُ أَمْشِى مَعَ ثَابِتٍ الْبُنَانِىِّ، فَمَرَّ بِصِبْيَانٍ فَسَلَّمَ عَلَيْهِمْ، وَحَدَّثَ ثَابِتٌ أَنَّهُ كَانَ يَمْشِى مَعَ أَنَسٍ، فَمَرَّ بِصِبْيَانٍ فَسَلَّمَ عَلَيْهِمْ، وَحَدَّثَ أَنَسٌ أَنَّهُ كَانَ يَمْشِى مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صفَمَرَّ بِصِبْيَانٍ فَسَلَّمَ عَلَيْهِمْ. (م/۲۱۶۸)
ترجمه: یسار سمیگوید : با ثابت بنانی قدم میزدم؛ او از کنار جمعی از کودکان گذشت و به آنها سلام کرد و گفت: با انس سقدم میزدم؛ وی از کنار جمعی از کودکان گذشت و به آنها سلام کرد و گفت: من با رسول الله صقدم میزدم که ایشان از کنار جمعی از کودکان گذشت و به آنها سلام کرد.