باب (۲۸): درباره‌ی غزوه‌ی طائف
۱۱٩۲ـ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو لقَالَ: حَاصَرَ رَسُولُ اللَّهِ صأَهْلَ الطَّائِفِ، فَلَمْ يَنَلْ مِنْهُمْ شَيْئًا، فَقَالَ: «إِنَّا قَافِلُونَ، إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَی». قَالَ أَصْحَابُهُ: نَرْجِعُ وَلَمْ نَفْتَتِحْهُ؟ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ص: «اغْدُوا عَلَى الْقِتَالِ». فَغَدَوْا عَلَيْهِ، فَأَصَابَهُمْ جِرَاحٌ، فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ص: «إِنَّا قَافِلُونَ غَدًا». قَالَ: فَأَعْجَبَهُمْ ذَلِكَ، فَضَحِكَ رَسُولُ اللَّهِ ص. (م/۱٧٧۸)
ترجمه: عبدالله بن عمرو لمی‌گوید: رسول الله صطائف را محاصره کرد و نتوانست کاری از پیش ببرد؛ پس فرمود: «اگر الله متعال بخواهد، بر می‌گردیم». صحابه عرض کردند: بدون فتح بر می‌گردیم!؟ رسول الله صفرمود: «فردا صبح به جنگ بروید». پس صبح روز بعد، به جنگ رفتند و بسیاری از آنان، زخمی شدند. رسول اکرم صفرمود: «فردا بر می‌گردیم». این سخن پیامبر اکرم صمورد پسند آنان قرار گرفت. آنگاه، رسول الله صخندید.