باب (۵۵): فضایل انصار
۱٧۲۳ـ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ لقَالَ: فِينَا نَزَلَتْ: ﴿إِذۡ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمۡ أَن تَفۡشَلَا وَٱللَّهُ وَلِيُّهُمَا﴾[آل عمران: ۱۲۲]. بَنُو سَلِمَةَ وَبَنُو حَارِثَةَ، وَمَا نُحِبُّ أَنَّهَا لَمْ تَنْزِلْ، لِقَوْلِ اللَّهِ ﻷ: ﴿وَٱللَّهُ وَلِيُّهُمَا﴾(م/۲۵۰۵)
ترجمه: جابر بن عبد الله ل میگوید: آیهی ﴿إِذۡ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمۡ أَن تَفۡشَلَا وَٱللَّهُ وَلِيُّهُمَا﴾[آل عمران: ۱۲۲]. (هنگامی که دو طایفه از شما خواستند سستی ورزند ـ و از وسط راه بازگردند و به غزوهی احد نروند ـ ولی الله متعال، دوست و یار آنان بود.) در مورد ما دو طایفهی بنی سلمه و بنی حارثه نازل گردید و ما دوست نداشتیم که نازل نگردد (از نازل شدن آن، نگران نشدیم) چرا که الله متعال فرمود: ﴿وَٱللَّهُ وَلِيُّهُمَا﴾«الله متعال، دوست و یار آنان بود».
۱٧۲۴ـ عَنْ زَيْدِ بْنِ أَرْقَمَ سقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلأَنْصَارِ، وَلأَبْنَاءِ الأَنْصَارِ، وَأَبْنَاءِ أَبْنَاءِ الأَنْصَارِ». (م/۲۵۰۶)
ترجمه: زید بن ارقم سمیگوید: شنیدم که رسول الله صمیفرمود: «بار الها! انصار، فرزندان انصار و فرزندانِ فرزندان انصار را مغفرت کن».
۱٧۲۵ـ عَنْ أَنَسٍ س: أَنَّ النَّبِيَّ صرَأَى صِبْيَانًا وَنِسَاءً مُقْبِلِينَ مِنْ عُرْسٍ، فَقَامَ نَبِىُّ اللَّهِ صمُمْثِلاً، فَقَالَ: «اللَّهُمَّ أَنْتُمْ مِنْ أَحَبِّ النَّاسِ إِلَىَّ، اللَّهُمَّ أَنْتُمْ مِنْ أَحَبِّ النَّاسِ إِلَىَّ» يَعْنِي الأَنْصَارَ. (م/۲۵۰۸)
ترجمه: انس سمیگوید: نبی اکرم صزنان و کودکان انصار را دید که از یک عروسی میآیند؛ پس برخاست و راست ایستاد و فرمود: «الله متعال گواه است که شما محبوبترین مردم، نزد من هستید، الله متعال گواه است که شما محبوبترین مردم، نزد من هستید». و هدفش، انصار بودند.
۱٧۲۵ م ـ عَن أَنَسَ سقَالَ: جَاءَتِ امْرَأَةٌ مِنَ الأَنْصَارِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص، قَالَ: فَخَلاَ بِهَا رَسُولُ اللَّهِ صوَقَالَ: «وَالَّذِى نَفْسِى بِيَدِهِ إِنَّكُمْ لأَحَبُّ النَّاسِ إِلَىَّ» ثَلاَثَ مَرَّاتٍ. (م/۲۵۰٩)
ترجمه: انسسمیگوید: یکی از زنان انصار، نزد رسول الله صآمد؛ پیامبر اکرم صدر یک گوشه (طوری که مردم نشنوند) با او صحبت نمود و فرمود: «سوگند به ذاتی که جانم در دست اوست، شما (انصار) محبوبترین مردم، نزد من هستید». و این جمله را سه بار، تکرار نمود.
۱٧۲۶ـ عَن اَنسٍ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صاسْتَغْفَرَ لِلأَنْصَارِ، قَالَ: وَأَحْسِبُهُ قَالَ: «وَلِذَرَارِىِّ الأَنْصَارِ، وَلِمَوَالِى الأَنْصَارِ» لاَ أَشُكُّ فِيهِ. (م/۲۵۰٧)
ترجمه: انس س میگوید: رسول الله صبرای انصار طلب مغفرت نمود و فکر میکنم که فرمود: «بار الها! فرزندان انصار و بردگان آزاد شدهی آنان را نیز مغفرت کن». انس سمیگوید: در این، هیچ شک و تردیدی ندارم.
۱٧۲٧ـ عَنْ أَنَسِ سأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَالَ: «إِنَّ الأَنْصَارَ كَرِشِى وَعَيْبَتِى، وَإِنَّ النَّاسَ سَيَكْثُرُونَ وَيَقِلُّونَ، فَاقْبَلُوا مِنْ مُحْسِنِهِمْ وَاعْفُوا عَنْ مُسِيئِهِمْ». (م/۲۵۱۰)
ترجمه: انس بن مالک سمیگوید: رسول الله صفرمود: « انصار، راز دار و امانت دار من هستند؛ مردم، زیاد میشوند، و انصار، کم میشوند؛ پس، از نیکانشان بپذیرید و از بدانشان، گذشت نمایید».