باب (۱۵): خواندن قرآن با صدای خوب
۲۱۱۱ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صيَقُولُ: «مَا أَذِنَ اللَّهُ لِشَىْءٍ، مَا أَذِنَ لِنَبِيٍّ حَسَنِ الصَّوْتِ، يَتَغَنَّى بِالْقُرْآنِ يَجْهَرُ بِهِ». (م/٧٩۲)
ترجمه: ابوهریره سمی‌گوید : رسول الله صفرمود: «الله متعال به هیچ چیز دیگری به اندازه‌ای که به صدای پیامبر خوش صوتی که قرآن را با آواز خوب و صدای بلند می‌خواند، گوش نداده است». ۲۱۱۲ـ عَنْ أَبِي بُرْدَةَ عَنْ أَبِي مُوسَى سقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلأَبِى مُوسَى: «لَوْ رَأَيْتَنِى وَأَنَا أَسْتَمِعُ لِقِرَاءَتِكَ الْبَارِحَةَ، لَقَدْ أُوتِيتَ مِزْمَارًا مِنْ مَزَامِيرِ آلِ دَاوُدَ». (م/٧٩۳)
ترجمه: ابو برده به نقل از ابوموسی اشعری سمی‌گوید: رسول الله صبه ابوموسی اشعری فرمود: «ای کاش! مرا دیشب می‌دیدی در حالی که به قرآن خواندنت گوش می‌دادم؛ همانا به تو صدای خوبی، مانند صدای خوب آل داوود، عنایت شده است».