ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۶): کراهیت درخواست امارت و علاقه داشتن به آن

۱۲۰۲ـ عن عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ سَمُرَةَ سقَالَ: قَالَ لِي رَسُولُ اللَّهِ ص: «يَا عَبْدَ الرَّحْمَنِ لاَ تَسْأَلِ الإِمَارَةَ، فَإِنَّكَ إِنْ أُعْطِيتَهَا عَنْ مَسْأَلَةٍ، وُكِلْتَ إِلَيْهَا وَإِنْ أُعْطِيتَهَا عَنْ غَيْرِ مَسْأَلَةٍ أُعِنْتَ عَلَيْهَا». (م/۱۶۵۲)

ترجمه: عبدالرحمن بن سمره س می‌گوید: رسول الله صبه من فرمود: «ای عبد الرحمن بن سمره! درخواست امارت نکن؛ زیرا اگر بعد از درخواست، به امارت برسی، با آن، (امارت) تنها خواهی ماند. اما اگر بدون درخواست، به امارت برسی، الله متعال تو را یاری خواهد کرد».

۱۲۰۳ـ عَنْ أَبِي ذَرٍّ سأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَالَ: «يَا أَبَا ذَرٍّ إِنِّي أَرَاكَ ضَعِيفًا، وَإِنِّي أُحِبُّ لَكَ مَا أُحِبُّ لِنَفْسِى، لاَ تَأَمَّرَنَّ عَلَى اثْنَيْنِ، وَلاَ تَوَلَّيَنَّ مَالَ يَتِيمٍ». (م/۱۸۲۶)

ترجمه: ابوذر سمی‌گوید: رسول الله صفرمود: «ای ابوذر! من تو را فردی ضعیف می‌بینم و من برای تو همان چیزی را می‌پسندم که برای خودم می‌پسندم. امارت دو نفر را قبول مکن و سرپرستی اموال هیچ یتیمی را هم به عهده نگیر».

۱۲۰۴ـ عَنْ أَبِي ذَرٍّ سقَالَ، قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَلاَ تَسْتَعْمِلُنِي؟ قَالَ: فَضَرَبَ بِيَدِهِ عَلَى مَنْكِبِي ثُمَّ قَالَ: «يَا أَبَا ذَرٍّ إِنَّكَ ضَعِيفٌ، وَإِنَّهَا أَمَانَةٌ، وَإِنَّهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ، خِزْيٌ وَنَدَامَةٌ، إِلاَّ مَنْ أَخَذَهَا بِحَقِّهَا وَأَدَّى الَّذِي عَلَيْهِ فِيهَا». (م/۱۸۲۵)

ترجمه: ابوذر سمی‌گوید: عرض کردم: یا رسول الله! آیا به من مسئولیت نمی‌دهی؟ پیامبر اکرم صدستش را به شانه‌ام زد و فرمود: «ای ابوذر! تو فردی ضعیف هستی و مسئولیت، امانتی است که روز قیامت باعث رسوایی و پشیمانی خواهد شد مگر کسی‌که آن را به حقش به عهده بگیرد و به وظیفه‌اش در قبال آن، عمل کند».