باب (۱): مارهایی که داخل خانهها زندگی میکنند، نباید کشته شوند
۱۴٩٧ـ عَنِ ابْنِ عُمَرَ لقَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صيَأْمُرُ بِقَتْلِ الْكِلاَبِ، يَقُولُ: «اقْتُلُوا الْحَيَّاتِ وَالْكِلاَبَ، وَاقْتُلُوا ذَا الطُّفْيَتَيْنِ وَالأَبْتَرَ، فَإِنَّهُمَا يَلْتَمِسَانِ الْبَصَرَ، وَيَسْتَسْقِطَانِ الْحَبَالَى»، قَالَ الزُّهْرِىُّ: وَنُرَى ذَلِكَ مِنْ سُمَّيْهِمَا، وَاللَّهُ أَعْلَمُ، قَالَ سَالِمٌ: قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ: فَلَبِثْتُ لاَ أَتْرُكُ حَيَّةً أَرَاهَا إِلاَّ قَتَلْتُهَا، فَبَيْنَا أَنَا أُطَارِدُ حَيَّةً يَوْمًا، مِنْ ذَوَاتِ الْبُيُوتِ، مَرَّ بِي زَيْدُ بْنُ الْخَطَّابِ أَوْ أَبُو لُبَابَةَ، وَأَنَا أُطَارِدُهَا، فَقَالَ: مَهْلاً، يَا عَبْدَ اللَّهِ، فَقُلْتُ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صأَمَرَ بِقَتْلِهِنَّ، قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَدْ نَهَي عَنْ ذَوَاتِ الْبُيُوتِ. (م/۲۲۳۳)
ترجمه: ابن عمر لمیگوید: شنیدم که رسول الله صدستور میداد تا سگها را بکشند و میفرمود: «مارها و سگها را بکشید؛ بویژه آن مارهایی را که بر پشت خود، دو خط سفید دارند و آنهایی را که دمِ کوتاه دارند؛ زیرا این دو نوع، باعث کوری چشمها و سقط جنین میشوند». زهری (یکی از راویان حدیث) میگوید: ما فکر میکنیم که زهر آنها چنین تأثیری دارد. والله اعلم
سالم میگوید: ابن عمر لگفت: بعد از آن، برای مدتی طولانی، هر ماری را که میدیدم، به قتل میرساندم؛ تا اینکه روزی، یکی از مارهایی را که در داخل خانهها زندگی میکنند، تعقیب نمودم. در همین حالت، زید بن خطاب یا ابو لبابه از کنارم گذشت و گفت: ای عبد الله! صبر کن. گفتم: دستور رسول الله صاست که مارها کشته شوند. او گفت: ولی رسول اکرم صاز کشتن مارهایی که در خانه، زندگی میکنند، منع فرمود.