ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۱۰): روز قیامت، کافر می‌خواهد که فدیه بدهد

۱٩۵۵ـ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ سعَنِ النَّبِىِّ صقَالَ: «يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لأَهْوَنِ أَهْلِ النَّارِ عَذَابًا: لَوْ كَانَتْ لَكَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا، أَكُنْتَ مُفْتَدِيًا بِهَا؟ فَيَقُولُ: نَعَمْ، فَيَقُولُ: قَدْ أَرَدْتُ مِنْكَ أَهْوَنَ مِنْ هَذَا وَأَنْتَ فِي صُلْبِ آدَمَ: أَنْ لاَ تُشْرِكَ ـ أَحْسَبُهُ قَالَ ـ وَلاَ أُدْخِلَكَ النَّارَ، فَأَبَيْتَ إِلاَّ الشِّرْكَ». (م/۲۸۰۵)

ترجمه: انس بن مالک سروایت می‌کند که نبی اکرم صفرمود: «الله متعال از میان دوزخیان، به کسی‌که کم‌ترین عذاب، نصیبش می‌شود، می‌گوید: اگر دنیا و آنچه که در آن وجود دارد، از آنِ تو می‌بود، برای نجات خود می‌دادی؟ می‌گوید: بلی. الله متعال می‌فرماید: هنگامی که تو در صُلب آدم بودی، من کمتر از این را از تو خواستم که با من کسی را شریک نسازی تا تو را وارد جهنم نکنم؛ ولی تو نپذیرفتی و شرک ورزیدی».