ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۲۵): ممنوعیت نگاه کردن به داخل خانه هنگام اجازه خواستن

۱۴۲۴ـ عَن سَهْلَ بْنَ سَعْدٍ السَّاعِدِىَّ ل: أَخْبَرَهُ أَنَّ رَجُلاً اطَّلَعَ فِي جُحْرٍ فِي بَابِ رَسُولِ اللَّهِ صوَمَعَ رَسُولِ اللَّهِ صمِدْرًى يَحُكُّ بِهِ رَأْسَهُ، فَلَمَّا رَآهُ رَسُولُ اللَّهِ صقَالَ: «لَوْ أَعْلَمُ أَنَّكَ تَنْظُرُنِى لَطَعَنْتُ بِهِ فِي عَيْنِكَ». وَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «إِنَّمَا جُعِلَ الإِذْنُ مِنْ أَجْلِ الْبَصَرِ». (م/۲۱۵۶)

ترجمه: سهل بن سعد ساعدی لمی‌گوید: مردی از سوراخ دروازه به داخل خانه‌ی رسول الله صنگاه کرد در حالی که پیامبر اکرم صچوب نوک تیزی در دست داشت و با آن، سرش را می‌خاراند. هنگامی که رسول الله صاو را دید، فرمود: «اگر می‌دانستم که تو نگاه می‌کنی، چوب را در چشم تو فرو می‌بردم». همچنین پیامبر اکرم صفرمود: «به خاطر نگاه است که اجاه خواستن، لازم شده است».