باب (۲۲): در مورد این سخن الله متعال که می‌فرماید: ﴿وَيَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلرُّوحِ﴾«از تو درباره‌ی روح می‌پرسند»
۲۱۴۴ـ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بنِ مسعودٍ سقَالَ: بَيْنَمَا أَنَا أَمْشِى مَعَ النَّبِيِّ صفِي حَرْثٍ، وَهُوَ مُتَّكِئٌ عَلَى عَسِيبٍ، إِذْ مَرَّ بِنَفَرٍ مِنَ الْيَهُودِ، فَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: سَلُوهُ عَنِ الرُّوحِ، فَقَالُوا: مَا رَابَكُمْ إِلَيْهِ؟ لاَ يَسْتَقْبِلُكُمْ بِشَىْءٍ تَكْرَهُونَهُ، فَقَالُوا: سَلُوهُ، فَقَامَ إِلَيْهِ بَعْضُهُمْ فَسَأَلَهُ عَنِ الرُّوحِ، قَالَ: فَأَسْكَتَ النَّبِىُّ ص، فَلَمْ يَرُدَّ عَلَيْهِ شَيْئًا، فَعَلِمْتُ أَنَّهُ يُوحَى إِلَيْهِ، قَالَ: فَقُمْتُ مَكَانِى، فَلَمَّا نَزَلَ الْوَحْىُ قَالَ: ﴿وَيَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلرُّوحِۖ قُلِ ٱلرُّوحُ مِنۡ أَمۡرِ رَبِّي وَمَآ أُوتِيتُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ إِلَّا قَلِيلٗا٨٥﴾[الإسراء: ۸۵]. (م/۲٧٩۴)
ترجمه: عبد الله بن مسعود سمی‌گوید: من همراه نبی اکرم صکه چوب درخت خرمایی در دست داشت و بر آن تکیه می‌زد، قدم می‌زدم. از قضا، گذر پیامبر اکرم صبه چند نفر یهودی افتاد. یکی از آنان به دیگری گفت: از او (محمد) درباره‌ی روح بپرسید. یکی دیگر گفت: انگیزه‌ی شما از پرسیدن چیست؟ مبادا پاسخی به شما بدهد که برای شما خوش آیند نباشد. بعضی دیگر گفتند: سؤال کنید. در نتیجه، یکی از آنها برخاست و از نبی اکرم صدر مورد روح پرسید. رسول الله صسکوت نمود و جوابی به او نداد. من متوجه شدم که بر پیامبر صوحی نازل می‌شود. پس برخاستم و سرجایم ایستادم. بعد از نزول وحی، رسول الله صاین آیه را تلاوت فرمود: ﴿وَيَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلرُّوحِۖ قُلِ ٱلرُّوحُ مِنۡ أَمۡرِ رَبِّي وَمَآ أُوتِيتُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ إِلَّا قَلِيلٗا٨٥﴾«از تو درباره‌ی روح می‌پرسند، بگو: روح، چیزی است که تنها پروردگارم از آن آگاه است، و به شما فقط اندکی از علم و دانش، داده شده است».