ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۵۲): درباره‌ی نشان کردن شتران

۱۳٩۵ـ عَنْ أَنَسٍ سقَالَ: لَمَّا وَلَدَتْ أُمُّ سُلَيْمٍ لقَالَتْ لِي: يَا أَنَسُ انْظُرْ هَذَا الْغُلاَمَ، فَلاَ يُصِيبَنَّ شَيْئًا حَتَّى تَغْدُوَ بِهِ إِلَى النَّبِيِّ صيُحَنِّكُهُ، قَالَ فَغَدَوْتُ فَإِذَا هُوَ فِي الْحَائِطِ، وَعَلَيْهِ خَمِيصَةٌ جَوْنِيَّةٌ، وَهُوَ يَسِمُ الظَّهْرَ الَّذِي قَدِمَ عَلَيْهِ فِي الْفَتْحِ. (م/۲۱۱٩)

۱۳٩۵ـ انس سمی‌گوید: هنگامی‌که ام سلیم لوضع حمل نمود، به من گفت: مواظب باش که ‌این کودک را چیزی ندهند تا صبح، او را برای تحنیک (مالیدن خرما یا چیز دیگری به کام) نزد نبی اکرم صببری. انس سمی‌گوید: صبح نزد رسول الله صرفتم؛ ایشان که چادری جونی و منقّشی به تن داشت، شترانی را که از فتح مکه آورده بودند، داغ می‌نمود.