باب (٧): بدیُمن بودن منزل و زن و اسب
۱۴٩۲ـ عَنِ ابْنِ عُمَرَ لعَنِ النَّبِىِّ صأَنَّهُ قَالَ: «إِنْ يَكُ مِنَ الشُّؤْمِ شَىْءٌ حَقٌّ، فَفِى الْفَرَسِ وَالْمَرْأَةِ وَالدَّارِ». (م/۲۲۲۵)
ترجمه: ابن عمر لمی‌گوید: نبی اکرم صفرمود: «اگر بدیُمن بودن چیزی، حقیقت داشته باشد، بدیُمن بودن اسب و زن و منزل است».
۱۴٩۳ـ عَن جَابِر بنِ عَبدُاللهِ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صقَالَ: «إِنْ كَانَ فِي شَىْءٍ، فَفِى الرَّبْعِ وَالْخَادِمِ وَالْفَرَسِ». (م/۲۲۲٧)
ترجمه: جابر بن عبدالله لمی‌گوید : رسول الله صفرمود: «اگر بدیُمنی در چیزی وجود داشته باشد، در منزل، خدمتگزار و اسب وجود دارد».