باب (٩): در بهشت، درختی وجود دارد که فرد سواره، صد سال در زیر سایه‌ی آن، حرکت می‌کند؛ اما نمی‌تواند آنرا بپیماید
۱٩۶۵ـ عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ سعَنْ رَسُولِ اللَّهِ صقَالَ: «إِنَّ فِي الْجَنَّةِ لَشَجَرَةً يَسِيرُ الرَّاكِبُ فِي ظِلِّهَا مِائَةَ عَامٍ لاَ يَقْطَعُهَا» قَالَ أَبُو حَازِمٍ: فَحَدَّثْتُ بِهِ النُّعْمَانَ بْنَ أَبِي عَيَّاشٍ الزُّرَقِىَّ، فَقَالَ: حَدَّثَنِي أَبُو سَعِيدٍ الْخُدْرِىُّ عَنِ النَّبِىِّ صقَالَ: «إِنَّ فِي الْجَنَّةِ شَجَرَةً يَسِيرُ الرَّاكِبُ الْجَوَادَ الْمُضَمَّرَ السَّرِيعَ، مِائَةَ عَامٍ، مَا يَقْطَعُهَا». (م/۲۸۲۶)
ترجمه: سهل بن سعد سمی‌گوید: رسول الله صفرمود: «در بهشت، درختی وجود دارد که فرد سواره، صد سال در زیر سایه‌ی آن، حرکت می‌کند؛ اما نمی‌تواند آن را بپیماید».
ابو حازم می‌گوید : این حدیث را برای نعمان بن ابی عیاش زُرَقی بیان نمودم. او گفت: ابو سعید خدری سبرایم روایت نمود که نبی اکرم صفرمود: «در بهشت، درختی وجود دارد که فرد سوار بر اسب تیزروى تربیت شده، صد سال، راه می‌رود؛ اما نمی‌تواند مسافت (پهنای) آن را طی کند».