ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۳٧): رسول الله صمهربان‌تر از همه‌ی مردم نسبت به فرزندان و خانواده‌اش بود

۱۵٧۸ـ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ سقَالَ: مَا رَأَيْتُ أَحَدًا كَانَ أَرْحَمَ الناس بِالْعِيَالِ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص، قَالَ: كَانَ إِبْرَاهِيمُ مُسْتَرْضِعًا لَهُ فِي عَوَالِى الْمَدِينَةِ، فَكَانَ يَنْطَلِقُ وَنَحْنُ مَعَهُ، فَيَدْخُلُ الْبَيْتَ وَإِنَّهُ لَيُدَّخَنُ، وَكَانَ ظِئْرُهُ قَيْنًا، فَيَأْخُذُهُ فَيُقَبِّلُهُ، ثُمَّ يَرْجِعُ، قَالَ عَمْرٌو: فَلَمَّا تُوُفِّىَ إِبْرَاهِيمُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «إِنَّ إِبْرَاهِيمَ ابْنِى وَإِنَّهُ مَاتَ فِي الثَّدْىِ، وَإِنَّ لَهُ لَظِئْرَيْنِ تُكَمِّلاَنِ رَضَاعَهُ فِي الْجَنَّةِ». (م/۲۳۱۶)

ترجمه: انس بن مالک سمی‌گوید: کسی را سراغ ندارم که نسبت به خانواده‌اش، مهربان‌تر از رسول الله صباشد. فرزندش؛ ابراهیم؛ دوران شیرخوارگی‌اش را در یکی از روستاهای اطراف مدینه، می‌گذراند. رسول الله صاز مدینه براه می‌افتاد؛ ما نیز همراه ایشان می‌رفتیم؛ با وجود اینکه دایه‌ی فرزندش، آهنگر، و خانه پر از دود بود، پیامبر اکرم صوارد خانه می‌شد، کودک را برمی‌داشت و می‌بوسید و برمی‌گشت.

عمرو می‌گوید: هنگامی که ابراهیم فوت نمود، رسول الله صفرمود: «ابراهیم در دوران شیرخوارگی فوت نمود. و او در بهشت، دو دایه خواهد داشت که دوران شیرخوارگی‌اش را کامل می‌کنند».

۱۵٧٩ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ الأَقْرَعَ بْنَ حَابِسٍ أَبْصَرَ النَّبِيَّ صيُقَبِّلُ الْحَسَنَ فَقَالَ: إِنَّ لِي عَشَرَةً مِنَ الْوَلَدِ مَا قَبَّلْتُ وَاحِدًا مِنْهُمْ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «إِنَّهُ مَنْ لاَ يَرْحَمْ لاَ يُرْحَمْ». (م/۲۳۱۸)

ترجمه: ابوهریره می‌گوید: بعد از اینکه اقرع بن حابس رسول الله صرا دید که حسن را می‌بوسد، گفت: من ده فرزند دارم که هیچ‌کدام از آنها را نبوسیده‌ام. رسول الله صفرمود: «هر کس، به دیگران، رحم نکند، الله متعال به او رحم نخواهد کرد».