باب (۲۵): کیفیت دهان، چشمان و پشت پاهای نبی اکرم ص
۱۵۶۲ـ عَن جَابِرَ بْنَ سَمُرَةَ سقَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صضَلِيعَ الْفَمِ، أَشْكَلَ الْعَيْنِ، مَنْهُوسَ الْعَقِبَيْنِ.
قَالَ: قُلْتُ لِسِمَاكٍ: مَا ضَلِيعُ الْفَمِ؟ قَالَ: عَظِيمُ الْفَمِ قَالَ: قُلْتُ: مَا أَشْكَلُ الْعَيْنِ؟ قَالَ: طَوِيلُ شَقِّ الْعَيْنِ، قَالَ، قُلْتُ: مَا مَنْهُوسُ الْعَقِبِ؟ قَالَ: قَلِيلُ لَحْمِ الْعَقِبِ. (م/۲۳۳٩)
ترجمه: جابر بن سمره می‌گوید: رسول الله صدهان بزرگ و چشمان سفید با اندکی قرمزی داشت و پشت پاهایش دارای گوشت اندکی بود.
(قابل یادآوری است که علما توضیح سماک را در مورد «أَشْکلُ الْعَینِ»نپذیرفته‌اند و جمهور همین مفهومی را که ما ارائه کرده‌ایم، ذکر نموده‌اند. برای توضیح بیشتر به شرح صحیح مسلم نووی و تحفه الاحوذی شرح ترمذی مراجعه نمایید).