باب (۴۵): در مورد سخن چینی
۱۸۰٧ـ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ سقَالَ: إِنَّ مُحَمَّدًا صقَالَ: «أَلاَ أُنَبِّئُكُمْ مَا الْعَضْهُ؟ هِيَ النَّمِيمَةُ الْقَالَةُ بَيْنَ النَّاسِ» وَإِنَّ مُحَمَّدًا صقَالَ: «إِنَّ الرَّجُلَ يَصْدُقُ حَتَّى يُكْتَبَ صِدِّيقًا، وَيَكْذِبُ حَتَّى يُكْتَبَ كَذَّابًا». (م/۲۶۰۶)
ترجمه: ابن مسعود سمی‌گوید: محمد صفرمود: «آیا به شما نگویم که عضه چیست؟ سخن چینی و ایجاد دشمنی و خصومت میان مردم است».
همچنین محمد صفرمود: «یک شخص، به اندازه‌ای راست می‌گوید که در زمره‌ی صدیقین قرار می‌گیرد؛ و به اندازه‌ای دروغ می‌گوید که نزد الله متعال، در زمره‌ی دروغگویان نوشته می‌شود».