ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۸): بیم از رقابت و حسادت ورزیدن هنگام فتح و پیروزی

۲۰۸۱ـ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ لعَنْ رَسُولِ اللَّهِ صأَنَّهُ قَالَ: «إِذَا فُتِحَتْ عَلَيْكُمْ فَارِسُ وَالرُّومُ، أَىُّ قَوْمٍ أَنْتُمْ»؟ قَالَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَوْفٍ: نَقُولُ كَمَا أَمَرَنَا اللَّهُ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «أَوْ غَيْرَ ذَلِكَ تَتَنَافَسُونَ، ثُمَّ تَتَحَاسَدُونَ، ثُمَّ تَتَدَابَرُونَ، ثُمَّ تَتَبَاغَضُونَ ـ أَوْ نَحْوَ ذَلِكَ ـ ثُمَّ تَنْطَلِقُونَ فِي مَسَاكِينِ الْمُهَاجِرِينَ، فَتَجْعَلُونَ بَعْضَهُمْ عَلَى رِقَابِ بَعْضٍ». (م/۲٩۶۲)

ترجمه: عبد الله بن عمرو بن عاص ل می‌گوید: رسول الله صفرمود: «هنگامی که ایران و روم فتح شوند، حال شما چگونه خواهد شد»؟ عبد الرحمن بن عوف گفت: سخنانی را به زبان می‌آوریم که الله متعال به ما دستور داده است (الله متعال را سپاس می‌گوییم). رسول الله صفرمود: «یا اینکه به سمت و سویی دیگر می‌روید؛ با یکدیگر، رقابت می‌کنید؛ بعد از آن، دچار حسادت می‌شوید؛ سپس به یکدیگر، پشت می‌کنید؛ بعد هم با یکدیگر، دشمنی می‌ورزید ـ یا سخنانی مانند این ـ و سرانجام به سراغ مساکین مهاجران می‌روید و برخی از آنان را به عنوان امیر بر برخی دیگر می‌گمارید».