باب (۴۶): درباره‌ی کسی‌که خود را سیر وانمود می‌کند حال آنکه اینگونه نباشد
۱۳۸٧ـ عَنْ أَسْمَاءَ لقالت: جَاءَتِ امْرَأَةٌ إِلَى النَّبِيِّ صفَقَالَتْ: إِنَّ لِي ضَرَّةً، فَهَلْ عَلَيَّ جُنَاحٌ أَنْ أَتَشَبَّعَ مِنْ مَالِ زَوْجِى بِمَا لَمْ يُعْطِنِى؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «الْمُتَشَبِّعُ بِمَا لَمْ يُعْطَ، كَلاَبِسِ ثَوْبَىْ زُورٍ». (م/۲۱۳۰)
ترجمه: اسماء ل می‌گوید: زنی نزد نبی اکرم صآمد و گفت: من هوویی دارم؛ اگر نزد او چنین وانمود کنم که شوهرم به من چیزهای بیشتری می‌دهد، آیا گناهکار می‌شوم؟ رسول الله صفرمود: «هرکس، اینگونه وانمود کند که به او چیزی داده شده است در حالی که چنین نباشد، مانند کسی است که پیراهن و شلوار دروغین به تن کرده باشد».