ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۲۶): ریش (مبارک) نبی اکرم ص

۱۵۶۳ـ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ سقَالَ: يُكْرَهُ أَنْ يَنْتِفَ الرَّجُلُ الشَّعْرَةَ الْبَيْضَاءَ مِنْ رَأْسِهِ وَلِحْيَتِهِ، قَالَ: وَلَمْ يَخْتَضِبْ رَسُولُ اللَّهِ ص، إِنَّمَا كَانَ الْبَيَاضُ فِي عَنْفَقَتِهِ وَفِي الصُّدْغَيْنِ، وَفِي الرَّأْسِ نَبْذٌ. (م/۲۳۴۱)

ترجمه: از انس بن مالک سروایت است که گفت: مکروه است که شخص، موهای سفید سر و ریش‌اش را بکَند. همچنین انس سگفت: رسول الله صموهایش را رنگ نمی‌کرد؛ فقط تعدادی موی سفید در عنفقه (قسمت پایین لب زیرین) و شقیقه‌هایش و مقدار اندکی نیز در موهای سر پیامبر اکرم صوجود داشت.