ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (٧): دعای غم و اندوه

۱۸٧۶ـ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ لأَنَّ نَبِيَّ اللَّهِ صكَانَ يَقُولُ عِنْدَ الْكَرْبِ: «لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ الْعَظِيمُ الْحَلِيمُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ رَبُّ السَّمَوَاتِ وَرَبُّ الأَرْضِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ». (م/۲٧۳۰)

ترجمه: ابن عباس لمی‌گوید : رسول الله صهنگام اندوه و پریشانی می‌فرمود: «لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ الْعَظِيمُ الـْحَلِيمُ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ رَبُّ السَّمَوَاتِ وَرَبُّ الأَرْضِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ».«هیچ معبودی بجز الله بزرگ و بردبار، وجود ندارد. هیچ معبودی بجز الله که پروردگار عرش بزرگ است، وجود ندارد. هیچ معبودی بجر الله که پروردگار آسمان‌ها و زمین و عرش گرانبها است، وجود ندارد».