ترجمه صحیح مسلم - جلد دوم

باب (۱۶): حرکت دادن آواز در گلو هنگام تلاوت قرآن

۲۱۱۳ـ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ قُرَّةَ، قَالَ: سَمِعْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ مُغَفَّلٍ الْمُزَنِيَّ سيَقُولُ: قَرَأَ النَّبِىُّ صعَامَ الْفَتْحِ، فِي مَسِيرٍ لَهُ، سُورَةَ الْفَتْحِ عَلَى رَاحِلَتِهِ، فَرَجَّعَ فِي قِرَاءَتِهِ، قَالَ مُعَاوِيَةُ: لَوْلاَ أَنِّي أَخَافُ أَنْ يَجْتَمِعَ عَلَيَّ النَّاسُ، لَحَكَيْتُ لَكُمْ قِرَاءَتَهُ. (م/٧٩۴)

ترجمه: معاویه بن قرّه می‌گوید: شنیدم که عبدالله بن مغفّل مزنی سمی‌گفت: سال فتح مکه، نبی اکرم صدر یکی از مسیرهایش که بر مرکبش سوار بود، سوره‌ی فتح را خواند و هنگام خواندن آن، صدایش را در گلوی خود چرخاند؛ اگر نمی‌ترسیدم که مردم اطراف من جمع شوند، از صدایش، تقلید می‌کردم و برای شما می‌خواندم.