باب (۱۰): خیمه‌های بهشت
۱٩۶۶ـ عَن ابي مُوسیَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صقَالَ: «فِى الْجَنَّةِ خَيْمَةٌ مِنْ لُؤْلُؤَةٍ مُجَوَّفَةٍ عَرْضُهَا سِتُّونَ مِيلاً، فِي كُلِّ زَاوِيَةٍ مِنْهَا أَهْلٌ، مَا يَرَوْنَ الآخَرِينَ، يَطُوفُ عَلَيْهِمُ الْمُؤْمِنُ». (م/۲۸۳۸)
ترجمه: عبدالله بن قیس سمی‌گوید: رسول الله صفرمود: «در بهشت، خیمه‌ای از مروارید میان تهی وجود دارد که عرض آن، شصت میل است و در هر زاویه‌ی آن، همسرانی (حورانی) وجود دارند که ساکنان زوایای دیگر را نمی‌بینند؛ و مؤمنان، گِرد آنان می‌چرخند».