معنی قول رسول خدا ج که «الْمَاء طَهُور لَا ینَجِّسهُ شَيْء»:
این گفته رسول خدا ج: «الْمَاء طَهُور لَا يُنَجِّسهُ شَيْء». «آب پاک است و چیزی آن را نجس نمیکند» و نیز این گفتهاش که «الْمَاءَ لَا يَجْنُبُ». «آب جنب نمیشود» و گفتهاش: «الْمُؤْمِنَ لاَ يَنْجُسُ» و امثال آنها که در اخبار وارد شدهاند که «أن البدن لا ينجس والأرض لا تنجس» «همانا بدن و زمین نجس نمیشوند».
معانی همه اینها برمیگردد به عدم نجاست خصوصی که قرینه حالی یا مقالی بر آن دلالت داشته باشند، لذا معنی «الْمَاءُ لا يَنْجُسُ» این است که معادن به برخورد نجاست که نجاست از آنها در آورده شود، و یکی از اوصافش تغییر نخورد، و آن نجاست پخش و پراکنده نباشد نجس نمیگردند، و بدن شسته میشود پاک میگردد، و به زمین آب باران و شعاع خورشید میرسند و پاها آن را پایمال میکنند، پس پاک میشود، آیا چنین امکان دارد که کسی گمان ببرد که چاه «بضاعه» مقر نجاسات قرار بگیرد، چگونه حلانکه عادت بشر این است که از چنین چیز اجتناب ورزند، پس چگونه از آن، برای رسول خدا ج آب شرب آورده میشد، بلکه در آن گاه وقتی چنین چیز میافتاد بدون این که کسی قصد انداختن آنها را در آن داشته باشد، چنانکه ما امروز در چاههای زمان خویش مشاهده میکنیم، باز آن نجاسات بیرون کشیده میشدند، پس وقتی که اسلام آمد نسبت به طهارت شرعی بالاتر از آنچه نزد آنها بود سؤال کردند، رسول خدا ج فرمود: «الْمَاء طَهُور لَا يُنَجِّسهُ شَيْء» یعنی علاوه بر آنچه نزد شماست نجاست دیگری آن را نجس نمیکند، این تأویل یا تحریفی از ظاهر نیست، بلکه همین است کلام عرب، پس منظور از قول خداوندی: ﴿قُل لَّآ أَجِدُ فِي مَآ أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٖ﴾[الأنعام: ۱۴۵]. «بگو: در آنچه بر من وحی شده است حرامی را بر خورندهای که بخورد نمییابم».
آنست که در آنچه شما اختلاف دارید، هرگاه از پزشکی نسبت به چیزی سؤال شود و او بگوید که: استعمالش درست نیست، معلوم میگردد که منظورش نفی جواز به اعتبار تندرستی بدن است و اگر از فقیهی سؤال گردد و بگوید: جایز نیست معلوم میشود که او نفی جواز شرعی را در نظر گرفته است، مثلاً خداوند فرموده است: ﴿حُرِّمَتۡ عَلَيۡكُمۡ أُمَّهَٰتُكُمۡ﴾[النساء: ۲۳]. «نکاح مادرانتان بر شما حرام شده است».
و نیز فرموده است: ﴿حُرِّمَتۡ عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَيۡتَةُ﴾[المائدة: ۳]. «گوشت حیوان مرده بر شما حرام شده است».
هویداست که منظور از اول حرمت نکاح است و منظور از دومی حرمت خوردن، و همچنین منظور رسول خدا ج از قولش «لا نِكَاحَ إِلا بِوَلِيٍّ» نفی جواز شرعی است نه نفی وجود خارجی، و امثال این زیاد است و این تأویل نیست.