پادشاه باید دوستی و خیرخواهی ابراز نماید:
سپس با نرمش به آنها نزدیک گردد و دلسوزی و دوستی به آنها نشان دهد، بدون گزاف‌گویی و آشکارنمودن علامت که دلالت بر شکارشان نماید، باز نشان‌شان بدهد که مثل و مانند او حامی و پشتیبان آنهاست، تا این که ببیند که فضل و بزرگی او در دلهایشان جایگزین شده است، و عظمت و دوستیش در سینه‌هایشان جای گرفته است، و اعضاهای آنها در خشوع و خضوع پیش رفته‌اند، باز باید این وضعیت را میان آنها حفظ کند، و نباید چنین وضعی از او پیش‌اید که به وسیله آن بتوانند علیه او بشورند، پس اگر در امری ازاین امور از او کوتاهی بوقوع پیوست، باید آن را فوراً با لطف و احسان تدارک نموده جبران نماید، و به آنها نشان دهد که مصلحت چنین بوده است و آن را جهت نفع آنها انجام داده است نه به ضررشان.