این وقائع به چشم بیننده چنین دیده می‌شوند:
۲- یا بگوید: این وقایع چیزهایی هستند برای بیننده احساس می‌شوند و به چشم و نظر او متمثل می‌گردند اگرچه در خارج محسوس نگردند. حضرت عبدالله بن مسعود س تقریباً به آن قایل است، چنانکه در باره قول خداوندی: ﴿يَوۡمَ تَأۡتِي ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِينٖ﴾[الدخان: ۱۰]. می‌فرماید که: قحط‌سالی، دامنگیر اهل مکه شد وقتی که یکی به‌سوی آسمان می‌نگریست در اثر گرسنگی دودی به چشمش مشاهده می‌شد.
از ابن ماجشون منقول است که منظور از احادیثی که در آن انتقال و رویت در محشر آمده است، این است که خداوند چشم‌های اهل محشر را تغییر می‌دهد آنها می‌بینند که او تعالی دارد نازل می‌گردد و تجلی می‌نماید و با بندگانش صحبت می‌کند و آنان را مورد خطاب قرار می‌دهد، در حالی که او از عظمتش تغییر نخورده و منتقل نشده است، تا بدانند که خداوند بر هرچیز قادر و تواناست.