بعضی فاقد آن هستند اما امید به آن دارند:
و بعضی کسانی هستند که اگرچه در حال حاضر فاقد آن میباشند، اما پس از ریاضتهای شاقه و عملکرد متداوم امیدی به دریافت آن میرود، بدین شکل که خود را تحت مؤاخذه قرار دهند و روی به دعوت انبیاء و سنت بازمانده از آنها بیاورند، و این دسته از اکثر مردم تشکیل میدهند، و هدف در بعثت هم بهسوی این قبیل مردم میشد.
و بعضی کسانی هستند که این اخلاق و عادات به صورت اجمال در وجود آنها ترکیب یافته است و گاه گاهی از آنان به صورت ناگهانی چنین اخلاقی پدید میآید، اما در مجموع نیاز به تفصیل و آمادهکردن صورتهای مناسب اخلاق که در بیشتر اوقات نیاز به راهنمایی امام و پیشوا هست، دارند و خداوند در حق آن پیشوایان چنین میفرماید: ﴿يَكَادُ زَيۡتُهَا يُضِيٓءُ وَلَوۡ لَمۡ تَمۡسَسۡهُ نَارٞ﴾[النور: ۳۵]. «نزدیک است که روغنش و اگر چه آتشى به آن نرسیده باشد، روشنى بخشد» و ایشان پیش قراولان میباشند.