باب ۶۸: طبقات الامة به اعتبار خروج به‌سوی کمال مطلوب یا ضد آن
اصل در این باب قول خداوندی است که می‌فرماید: ﴿وَكُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ٧ فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ٨ وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ٩ وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ١٠ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ١١﴾[الواقعة: ٧-۱۱]. «و [شما] گروههاى سه گانه شوید. [یک گروه] نیکبختان. نیکبختان چه [وضع و] حالى دارند؟. و نگونبختان. نگونبختان چه [وضع و] حالى دارند؟. و پیشى گیرندگان که پیشتازند. اینان مقرّبان [درگاه خداوند] هستند» الی آخر السورة.
و نیز قول خداوندی است: ﴿ثُمَّ أَوۡرَثۡنَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلَّذِينَ ٱصۡطَفَيۡنَا مِنۡ عِبَادِنَاۖ فَمِنۡهُمۡ ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ وَمِنۡهُم مُّقۡتَصِدٞ وَمِنۡهُمۡ سَابِقُۢ بِٱلۡخَيۡرَٰتِ بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَضۡلُ ٱلۡكَبِيرُ٣٢﴾[فاطر: ۳۲]. «آن گاه کتاب [آسمانى] را به آنان به ارث دادیم که از [میان] بندگانمان برگزیدیم. و [برخى] از آنان در حقّ خود ستمگر است و [برخى] از آنان میانه روا است و [برخى] از آنان به حکم خداوند در راه نیکیها پیشتازند. این است همان فضل بزرگ».