گرسنگی و تشنگی، تند و تیزی طبیعت را تابع ملکیت میگردانند:
باید دانست که بسا اوقات انسان بنا به الهام الهی درمییابد که شدت طبع حیوانی او را از آنچه موجب کمالش باشد، مانند انقیاد او برای ملکیت، باز میدارد، پس آن را ناگوار فهمیده میخواهد آن را بشکند، پس چیزی که در این رابطه به او کمک کند گرسنگی و تشنگی و ترک عمل جنسی و کنترل زبان، قلب و جوارح میباشد و آن را به طور علاج نفسانی خویش لازم میگیرد، و پشت سر، کسی میآید که آن را از مخبر صادق از ته دل میپذیرد، باز کسی میآید که انبیاء او را از روی دلسوزی به زور روی آن میکشانند و خود او نفع آن را نمیداند، لذا فایده آن شکستن تند و تیزی را در قیامت مییابد.