کسی که راسخ فی العلم باشد می‌داند که شرع به صورت مقوم و مصحح آمده است:
راسخین فی العلم می‌دانند که شرع چنان صورت‌های را از قبیل نکاح، طلاق، معاملات، زینت، لباس، قضاوت و داوری، حدود و تقسیم غنایم نیاورده است که مردم آن را ندانسته باشند یا هرگاه به آن مکلف گردند نسبت به آن شک و تردیدی داشته باشند.
بله راست‌گردانیدن کجی‌ها و سالم‌گرداندن پستی‌ها واقع شده، مثلاً در میان آن‌ها خوردن ربا بکثرت مروج بود که از آن باز داشته شدند.
میوه‌ها را قبل از رسیدن می‌فروختند که منجر به تنازع و اختلاف قرار می‌گرفت و مدعی پدیدآمدن آفت و غیره می‌شدند از اینگونه خرید و فروش باز داشته شدند.
خون‌بها در زمان عبدالمطلب ده شتر بود، پس وقتی دید که قوم دست از کشتار باز نمی‌دارند آن را به صد شتر بالا برد، رسول خدا آن را باقی گذاشت.
نخستین قسامه آن بود که به حکم ابوطالب اجرا گردید، در تاخت و تاز و غارت‌گری برای سردار هر طایفه‌ای یک چهارم، مقرر بود، رسول خدا ج از اموال غنیمت در جهاد یک پنجم را برای بیت المال مقرر فرمود.
قباذ و پسرش انوشیروان خراج و عشر مقرر کرده بودند، شرع اسلام چیزی شبیه آن مقرر نمود.
بنی اسرائیل زانیان را رجم می‌کردند، دست دزدها را می‌بریدند، قاتل را به صورت قصاص می‌کشتند، قرآن به ابقای این احکام نازل گردید...، امثال اینگونه چیزها زیاد است که بر کنجکاوان مخفی نیستند، بلکه اگر شما هوشمند و به جوانب احکام آگاه باشید خواهید دانست که انبیاء †چنان صورت‌هایی برای عبادت مقرر نکرده‌اند که پیش خود آن‌ها نظیری نداشته باشند، آنان فقط تحریفات جاهلیت را نفی نموده مبهمات را به اوقات و ارکان منضبط گردانیده‌اند و آنچه را که بین مردم داشت از بین می‌رفت، ترویج نموده احیاء کردند.