جایی از جایگاه جبروت که اراده و قصد از آنست:
اصل در این باره این است که در معارف انبیاء †و وارثان آنها ثابت است که در جایی از جایگاه جبروت اراده و قصدی به معنی تصمیم‌گیری بر انجام کاری یا بر ترک آن وجود دارد، اگرچه مصلحت فوقانی چیزی را باقی نمی‌گذارد که وجود و یا عدمش را واجب نکرده باشد، و حالت منتظره‌ای با توجه به این، وجود ندارد و قول کسانی که حکما نامیده می‌شوند و می‌گویند: اراده به این معنی است، اعتباری ندارد؛ زیرا چیزهای را یاد کرده بقیه را فراموش نموده‌اند و آنها را از این جایگاه در حجاب قرار گرفته‌اند و ادلۀ آفاقی و انفسی علیه آنها اقامه گشته‌اند.